Artikel

de sprekende stemmer

Maxine Palit de Jongh

Achttien jonge Vlaamse en Nederlandse auteurs lieten zich inspireren door 19e eeuwse artefacten uit het Rijksmuseum, met oog voor ongezien werk. Met Maxine Palit de Jongh kijken we naar een vleugel van Erard Frères uit 1808. ‘ik droom van/ stofvlokken die zich tot vingers vormen’

Vleugel, Erard Frères, 1808 / Collectie Rijksmuseum, Amsterdam

stemmer:             er klinkt een Bes akkoord

 

vleugelpiano:                                    ik sta hier vooral voor de esthetiek

                                                           een puber die zich voorbereidt

                                                           op een eerste kus vervroegd het feest verlaat

                                                           plakkend van het bier de baco lippen

                                                           onberoerd zieltje gekwetst

 

stemmer:             er klinkt een grote F

 

vleugelpiano:                                    ik sta hier vooral in stilte

                                                           aan mijn voet vier pedalen die mijn stem hervormen

                                                           aan mijn toetsen snaren die horen te trillen

                                                           er is niemand die mij aanraakt

                                                           laat schrikken om zo toch

 

stemmer:             er klinkt een D mineur

 

vleugelpiano:                                    ik sta niet bij haar

                                                           hortense de beauharnais

                                                           die mij nooit ontvangen heeft

                                                           ik weet welke muur haar portret draagt

                                                           haar vingertoppen heb ik nooit gevoeld

 

stemmer:             een lange rust

 

vleugelpiano:                                    nooit heb ik haar zien zoeken naar eenheid in klank

                                                           dissonantie is mij onbekend

                                                           harmonie evengoed

                                                           om al mijn tonen zit koper gewikkeld zo kan

                                                           de omgeving mij niet met een zucht ontstemmen

 

stemmer:                            laat                       mij                        klinken

vleugelpiano:       laat mij                 klinken

 

stemmer:                            ik droom van       rapsody in blue nee beethoven

vleugelpiano:       ik droom van       stofvlokken die zich tot vingers vormen

 

stemmer:             mijn solo klinkt, de toeschouwer een briefkoffer leeg, borden leeg, gezichten leeg

 

vleugelpiano:                                    vier maten rust

                                                           zes maanden rust

                                                           twee

                                                           drie

                                                           eeuwen

                                                           rust

 

stemmer:             alleen ik

vleugelpiano:                                    ik alleen

                                                           voel de zuiverheid glijden

                                                           ik wil een verhaal geen geschiedenis

                                                           hoe lang blijft die in beweging is het correct

                                                           ik voel het glijden

 

stemmer:             de andere piano’s zijn rotzooi

                              ik mag het niet denken

                              een stem moet gehoord

                              mijn weerzin om dit instrument te verlaten

                              ketst af in deze zaal 1.12

 

                              1-1-2 de piano verkeert in een noodsituatie

                              ‘daar mag je geen grapjes over maken’ bijt de

                              slappe koffie in alle huizen waar ik kom mij toe

                              ik word gesust door de juiste temperatuur

                              geschokt door de kilte van dromen die in duigen vallen

 

                              in mijn koffer ligt mijn apparatuur opgepoetst

                              mijn vingers zijn in handschoenen gehuld

                              ivoor is teer

                              ivoor blijft teer

              

                              stemmende vingers zingen ook

                              gershwin bach beethoven en pop

                              onderschat het niet

                              klanken heel maken

                              in mijn hoofd klinkt een hoge C

                              het klinkt als

 

 

© Sanne De Wilde

Maxine Palit de Jongh (1993) schrijft toneel, poëzie, proza en scenario en combineert deze vormen in haar werk. Ze is gefascineerd door verrassing en dialogen waarin ongemak tot wonderlijke ontmoetingen leidt. Ze heeft geschreven voor en voorgedragen bij Mooie Woorden, Orkest de Ereprijs,  Poezieclub/Awater  en Theaterkrant Magazine.  Maxine is afgestudeerd aan Writing for Performance aan de HKU en is onderdeel van Slow Writing Lab VI  van Het Nederlands Letterenfonds. Bij NFF Talent: Writersroom in samenwerking met ROSE stories presenteerde ze scènes uit haar scenario 'Monarchen'.  In oktober komt 'Morgen durf ik alles' uit waarbij Maxine met zes andere schrijvers gedichten voor kinderen schreef over angst en durven in opdracht van Theatergezelschap BonteHond.