Het verlichtingsdenken had in Nederland een ander karakter dan in Frankrijk. Levend in een land zonder almachtige kerk en absolute vorst konden maar weinig burgers sympathie opbrengen voor de radicale en antigodsdienstige opvattingen van sommige philosophes. Liever geloofden zij dat God het goed voorhad met de wereld: Hij leidde alle dingen naar een vriendelijke, harmonieuze samenleving. Zij dompelden zich dan ook onder in 'genootschappelijke gezelligheid'. Samen met andere verantwoordelijke burgers deden zij natuurkundige proeven, bekeken zij fossielen, bespraken zij oplossingen voor maatschappelijke problemen en bestudeerden zij de hemellichamen.
Lees verder op entoen.nu/eiseeisinga