Als Maurits van Thijn op zijn dertiende op het Afrikanerplein in Amsterdam komt wonen, vindt hij zijn nieuwe bovenbuurmeisje Catharina maar vervelend. Maar wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, groeien Maurits en Catharina steeds meer naar elkaar toe. In oktober 1942 verlooft het stel zich, maar tijd om dit te vieren is er niet. Maurits en Catharina zijn namelijk Joods en moeten onderduiken voor de Duitsers.
In de maanden daarna trekken Maurits en Catharina van onderduikadres naar onderduikadres. Soms mogen ze ergens een nacht slapen, soms een paar weken, maar altijd moeten ze uiteindelijk weer vertrekken. Tien maanden weten Maurits en Catharina zich schuil te houden voor de Duitsers. Maar in september 1943 worden ze verraden. Eerst worden ze naar Westerbork gebracht, waar ze nog snel trouwen. Daarna worden ze naar Auschwitz gedeporteerd.
Catharina en Maurits van Thijn. Beeld: Steffie van den Oord. 
Catharina wordt ondergebracht in het beruchte blok 10, waar ze allerlei medische experimenten moet ondergaan. Maurits wordt buiten het kamp te werk gesteld. Contact is er niet: ze tasten in het duister over het lot van de ander. Totdat Maurits terechtkomt op de ziekenboeg die naast Catharina’s barak ligt. Vanaf nu kunnen Maurits en Catharina elkaar af en toe door een raampje zien. Dit heeft hen – zo zeggen ze het zelf - gered.
Uiteindelijk zijn Maurits en Catharina het enige echtpaar dat Auschwitz samen overleeft. In het boek “Liefde in Oorlogstijd” van Steffie van den Oord vertellen zij, samen met ruim twintig andere mannen en vrouwen, hun verhaal. Over het vinden van liefde, het verliezen van liefde en het overleven door liefde.
