Zheng He, hofeunuch in de Chinese Ming-dynastie, bereikte de top van de keizerlijke hiërarchie als een soort admiraal-diplomaat die het bevel voer over de grootste vloot houten schepen die de wereld ooit had gezien. Enorme jonken met negen masten, die de Chinezen bao chuan noemden, werden als schatschepen volgeladen met porselein, zijde en verfijnde kunstvoorwerpen die geruild konden worden voor alles wat het Rijk van het Midden verlangde: ivoor, de hoorn van de neushoorn en het schild van de schildpad, waardevolle stenen, zeldzaam hout, wierook, medicijnen en parels.
In de korte periode onder He’s gezag, tussen 1405 en 1433, maakte de vloot zeven epische reizen door de Chinese Zee en de Indische Oceaan, van Taiwan tot aan de Perzische Golf en de oostkust van Afrika. Via Arabische handelaars hadden de Chinezen over Europa gehoord, maar aangezien het ‘verre westen’ slechts wol en wijn bood, hadden ze geen interesse daarheen te gaan. Admiraal He moet een soort logboek hebben bijgehouden, en ook kaarten hebben getekend, maar de originele manuscripten zijn verloren gegaan. Eeuwenlang wist bijna niemand buiten China van zijn reizen, en ook in eigen land werd veel verzwegen. Een nieuwe keizer wilde geen nieuwe schepen financieren, verbood overzeese reizen en besteedde zijn middelen aan het bouwen van de Chinese Muur. Aan He werd zijn plek in de geschiedenis ontnomen. Ook latere keizers vreesden dat He’s reizen anderen tot vergelijkbare initiatieven konden inspireren.