Het moederschap begon natuurlijk met de geboorte van een kind. Dit was echter nog een lastige zaak, aangezien circa 40% van de kinderen bij de geboorte overleed. Statistisch gezien moest een Romeinse moeder wel twaalf kinderen baren om ervoor te zorgen dat er drie kinderen de leeftijd van tien jaar haalden. Een Romeinse vrouw was dus vrijwel voortdurend zwanger. De geboorte was echter niet alleen voor het kind gevaarlijk, maar ook voor de moeder. Er was een grote kans dat zij de bevalling niet overleefde.
Wanneer het kind de geboorte en de eerste tien jaar overleefde, was het van belang om de kinderen te onderwijzen. Het was de taak van de moeder om de kinderen op te voeden en deze Romeinse normen en waarden bij te brengen. Belangrijke Romeinse waarden waren onder andere loyaliteit naar de familie en de voorouders, zelfcontrole, waardigheid en respect voor de goden. De Romeinen geloofden dat deze waarden cruciaal waren voor het behoud van de Romeinse staat en samenleving.
Rijke families hadden vaak een tutor die les gaf bij de familie thuis. Romeinse kinderen uit de elite leerden onder andere Grieks, Latijn en publiek spreken. Dit waren in ieder geval alle jongens, maar het kwam ook regelmatig voor dat de meisjes dit ook leerden.