Om aan dit verlangen vorm te geven, zochten de behoeftigen hun heil in de Griekse filosofie. In de Griekse filosofie, vanaf de zevende eeuw v.C. in opkomst, was de notie van een strike scheiding tussen het dierlijke lichaam en de goddelijke geest ontstaan. In religieuze kringen werd deze scheiding voor het eerst zichtbaar in het Orphisme. Deze religieuze beweging stelde dat de ziel als straf in het lichaam zat opgesloten om zo boete te doen voor een geërfde zonde. Pas nadat de ziel aan de hand van een reeks levens van het zondige lichaam was verlost, kon worden genoten van een eeuwig en gelukkig leven in het hiernamaals.
De scheiding van lichaam en geest betekende een onomkeerbare omslag in het filosofisch en religieus denken van de mensheid. Of het nu het Orphisme, het Platonisme of het Christendom betrof; de scheiding tussen lichaam en geest is niet meer uit het menselijk denken verdwenen. Hiermee was waar geluk niet langer iets dat op aarde kon worden verworven. Het verwerd tot een gemoedstoestand
die de ziel in het hiernamaals toekwam wanneer op aarde de juiste levenswijze werd gekozen. Hoe was deze wonderlijke omslag mogelijk? Welke consequenties had het voor de geluksbeleving op aarde? En hebben de Griekse filosofie en het Orphisme de weg bereid voor het geloof in de mogelijkheid van een gelukkig leven na de dood in de huidige wereldreligies? Gijs vertelt graag meer.