Foto: © Rolf Hensel
"Ik ben geboren in Rusland, in de stad Nizjni Novgorod. In de jaren 90 ben ik naar Nederland gekomen – een stap die mijn hele leven heeft veranderd. Het was een sprong in het onbekende, van de oevers van de Wolga naar het vlakke land van rivieren, dijken en fietspaden.
Ik kom uit een land dat diep geworteld is in cultuur en tradities. Rusland heeft denkers, schrijvers en componisten voortgebracht die de wereld hebben verrijkt. Denk aan Tolstoj, Dostojevski, Tsjaikovski… namen die overal klinken. En natuurlijk het ballet – elegant, streng en wereldberoemd. Zelf draag ik een grote liefde in mij voor het klassieke ballet, maar ook voor de moderne dans, voor cultuur in brede zin en voor geschiedenis. Dat is een deel van wie ik ben en dat heb ik altijd meegenomen.
En natuurlijk zijn er de matroesjka-poppen. Voor mij symboliseren ze de rijkdom van een cultuur: laag na laag ontdek je iets nieuws, net als bij mensen. Ik denk dat mijn eigen leven daar ook een beetje op lijkt – lagen van Rusland én lagen van Nederland vormen samen mijn identiteit.
Toen ik in Nederland aankwam, ervaarde ik een cultuurshock. Niet zozeer door de taal, maar door de dagelijkse dingen. Het eerste dat mij opviel waren de fietspaden – drukker dan menig autoweg in Rusland! En de straten: zó schoon en netjes, alsof er elke nacht een geheim schoonmaakleger aan het werk ging. En dan de supermarkt, waar alles zo keurig op orde stond. Ik liep er rond alsof ik in een museum was: kijken, maar niet aanraken!
Toch voelde ik langzaam maar zeker dat ik hier mijn plek vond. Ik leerde stamppot eten – simpel, stevig en heerlijk na een koude dag. Ik leerde de muziek van Marco Borsato kennen en gebruikte zijn liedjes bijna als extra taallessen. En ik ontdekte de Nederlanders zelf: open, direct en verrassend warm. In het begin dacht ik weleens: 'Oei, dat is wel heel eerlijk gezegd.' Maar al snel begreep ik dat juist in die directheid een diepe vriendelijkheid schuilt. Je weet altijd waar je aan toe bent en dat is eigenlijk heel mooi.
Nu, na al die jaren, kan ik met trots zeggen dat ik hier geworteld ben. Nederland heeft mij niet alleen een thuis gegeven, maar heeft mij ook geholpen te worden wie ik nu ben. Ik ben gevormd door de kansen die dit land mij bood, door de mensen die ik hier heb ontmoet en door de openheid waarmee ik ben ontvangen.
Ik ben dankbaar. Dankbaar dat ik hier heb mogen wortelen, dat ik deel ben geworden van een samenleving die ruimte geeft om jezelf te zijn. Dankbaar dat ik hier mijn Russische wortels kan koesteren, terwijl ik tegelijkertijd een trotse Nederlander ben geworden.
Ik fiets – ja, ik zet mijn fiets tegenwoordig keurig op slot – ik eet stamppot, ik zing niet altijd even zuiver mee met Marco Borsato, en bovenal: ik voel me thuis. Nederland is niet alleen het land waar ik woon, het is mijn land geworden."
Bezoek een van de voorstellingen van Wortelen. Meer informatie via maandvandegeschiedenis.nl/wortelen.