De eerste gastarbeiders
In de jaren zestig is er in Marokko een strenge dictatuur en grote werkloosheid. Veel Marokkanen zoeken daarom hun heil in West-Europa, waar werk voor het oprapen ligt en de levensomstandigheden een stuk beter en veiliger zijn.
Ook Nederland zit dan in een tijd van economische voorspoed. En dat betekent: een overvloed aan werk. Bovendien zijn steeds meer Nederlanders hoogopgeleid, waardoor ze minder snel in fabrieken aan de slag gaan. De Nederlandse overheid besluit samen te werken met de Marokkaanse ambassade om Marokkaanse arbeidskrachten te werven. In totaal gaat het om zo’n 4000 mannen. Daarna komen ook veel Marokkanen op eigen been naar Nederland, in de hoop op werk.
Gezinshereniging
Tot ver in de jaren zeventig blijven nieuwe Marokkaanse gastarbeiders naar Nederland komen. De verwachting is dat de meesten slechts tijdelijk in Nederland zullen blijven. Maar omdat de extra handen tot ver in de jaren zeventig nodig zijn, blijven veel mannen langer in Nederland. Daarom laten steeds meer gastarbeiders vanaf 1975 hun gezin naar Nederland overkomen. Door de gezinshereniging groeit de Marokkaanse bevolking flink in korte tijd. Waar deze begin jaren zeventig nog slechts 20.000 personen telt, groeit de gemeenschap uit tot zo’n 168.000 in 1990.
In het begin worden de Marokkaanse gastarbeiders met open armen ontvangen, maar later kantelt dit positieve beeld. Hoe komt dat? Op NPO Kennis zie en lees je meer bijzondere verhalen, met unieke beelden, over de duizenden Marokkanen die naar Nederland emigreerden.
