Van oorsprong is blackface een vorm van theatrale make-up die voornamelijk door niet-zwarte artiesten wordt gebruikt, bedoeld als portrettering van een stereotyperend karikatuur van een zwart persoon. In het Amerikaanse theater begon dit gebruik rond 1830 en verspreidde het zich al snel. In de 19e eeuw werd dit gebruik steeds populairder en droeg het bij aan de verspreiding van racistische stereotypen, zoals de ‘happy-go-lucky darky on the plantation’ of de ‘dandified coon’, die zwarte mensen als lui en dom portretteerden. Jim Crow was een bekend voorbeeld van het gebruik van blackface. Hij was een zwart personage die door witte artiesten werd gespeeld en negatieve stereotypes over zwarte mensen oplegde. De invloed van dit fictieve personage was zo groot dat de beruchte raciale wetten die in 1880 in het zuiden van de VS werden ingevoerd, de naam Jim Crow-wetten meekregen.
Het gebruik van blackface verspreidde zich ook naar andere westerse landen, zoals Groot-Brittannië. Hier was het zelfs nog langer dan in Amerika populair. Aanvankelijk was het gebruik van blackface voornamelijk in het Britse theater aanwezig, maar met de uitvinding van de televisie werd het ook in modernere vormen van entertainment gebruikt. Tot 1981 verschenen vormen van blackface op primetime tv.