De regering heeft aanvankelijk de nodige moeite vrouwen er toe te bewegen de plek van de vertrokken mannen in te nemen. Er wordt daarom een grootschalige campagne opgezet die de Amerikaanse vrouwen over moet halen de fabrieken in te duiken, aan de slag te gaan als taxichauffeur en dokter. Om het idee van de werkende vrouw aan de man (vrouw dus) te brengen wordt vanaf 1943 Rosie the Riveter (vrij vertaald: Klaartje Klinknagel) in het leven geroepen.
Een levenslustige, sterke, wilskrachtige en bovendien mooie vrouw die met plezier arbeid verricht.
Rose Will MonroeRose Will Monroe staat symbool voor de campagne. Deze vrouw verhuist in de oorlog van Kentucky naar Michigan en gaat vervolgens aan de slag in de Willow Run Aircraft Factory. Ze werkt er mee aan de bouw van B-29 en B-24 bommenwerpers voor de luchtmacht. De overheid benadert haar om in de eerste Rosie the Riveter promotiefilm te spelen. Haar beeltenis wordt tevens gebruikt voor een grote postercampagne.
De bekendste Riveter-poster is de poster met daarop een arbeidster die met opgestroopte zegt: ‘We can do it!’. Deze poster wordt gemaakt door J. Howard Miller. Voor de afbeelding gebruikte hij een foto van een vrouw die in een fabriek aan het werk is. Deze vrouw blijkt later Geraldine Doyle te zijn. Pas in 1984 ontdekt deze Amerikaanse dat ze symbool heeft gestaan voor de beroemde postercampagne. Doyle werkte op 17-jarige leeftijd overigens slechts een week in de fabriek waar de foto werd genomen.